Μπουκάλι παραδίδει το μήνυμα πεντάχρονου παιδιού μετά από 24 χρόνια

Σχεδόν μετά από ένα τέταρτο του αιώνα ένας πιτσιρικάς από τη Γερμανία έλαβε απάντηση στο μήνυμα που είχε ρίξει μέσα σε μπουκάλι στη Βαλτική θάλασσα. Τότε ο Frank Uesbeck ήταν πέντε χρόνων, ενώ σήμερα 29 χρόνων έκπληκτος έλαβε μια απάντηση! Το μπουκάλι εντόπισε ένας 13χρονος Ρώσος, ο Daniil Korotkikh, ενώ έκανε βόλτα στην παραλία του Καλίνινγκραντ με τους γονείς του όταν είδε κάτι να λαμπυρίζει στην άμμο. «Μου κίνησε την περιέργεια. Έμοιαζε µε μπουκάλι και φαινόταν πως περιείχε ένα σημείωμα», λέει σήμερα ο Daniil…

Το μπουκάλι ήταν τυλιγμένο µε σελοφάν και καλά σφραγισμένο µε γάζα, ενώ για καλή τύχη του «παραλήπτη» ο πατέρας του γνωρίζει λίγα γερμανικά και μπόρεσε να μεταφράσει αμέσως το μήνυμα. «Με λένε Frank και είμαι πέντε ετών. Ο μπαμπάς μου και εγώ ταξιδεύουμε με πλοίο για τη Δανία. Εάν βρεις αυτό το γράμμα, απάντησέ µου και θα σου γράψω ξανά», έγραφε ο νεαρός Γερμανός σε όποιον έβρισκε το μπουκάλι, συμπληρώνοντας ασφαλώς τη διεύθυνσή του στην πόλη Coesfeld…
Χωρίς να χάσει χρόνο, ο Daniil έγραψε στον29χρονο πλέον Frank Uesbeck. Στην διεύθυνση του γράμματος, μένουν ακόμα οι γονείς του Frank οι οποίοι φρόντισαν να του μεταφέρουν την επιστολή. Ο ίδιος δεν πίστευε στα μάτια του όταν το έλαβε, και, όπως δήλωσε στο πρακτορείο Associated Press, με δυσκολία θυμόταν εκείνο το ταξίδι. Για την ακρίβεια, για να γράψει το γράμμα είχε ζητήσει τη βοήθεια του πατέρα του. Είναι αδύνατο, υποστηρίζει, το μπουκάλι να άντεξε επί 24 χρόνια στον νερό και πιο πιθανό φαντάζει το ενδεχόμενο να ήταν για μεγάλο διάστημα θαμμένο στην άμμο.
Ο Ρώσος «παραλήπτης» και ο Γερμανός «αποστολέας» γνωρίστηκαν πλέον μέσω τηλεδιάσκεψης στο internet, και μάλιστα το πρώτο πράγμα που έκανε ο Daniil ήταν να δείξει στον Frank του μπουκάλι… Επίσης, ο Frank φρόντισε να δώσει τη νέα του διεύθυνση, ώστε να ξεκινήσουν και απευθείας αλληλογραφία, όπως ακριβώς είχε υποσχεθεί.  Και μάλιστα συγκινημένος δηλώνει ότι «είναι πραγματικά µια θαυμάσια ιστορία. Και ποιος ξέρει; Ίσως µια μέρα καταφέρουμε να συναντηθούμε και από κοντά».
Υ.Γ. Η παραπάνω ιστορία είναι πραγματική και ΟΧΙ πρωταπριλιάτικη!