Μια δεκαετία πριν, όταν δεν είχα παρά μονάχα την τηλεοπτική του εικόνα στο μυαλό μου, αλλά και αργότερα που τον παρακολούθησα στο θέατρο και στο σινεμά- ανακαλύπτοντας ουσιαστικότερες πλευρές του ταλέντου του- ένα χαρακτηριστικό του έχει ταυτιστεί στο μυαλό μου με το όνομα του. Ποιο είναι αυτό;
Το πανέξυπνο βλέμμα του, γιατί είτε κάνεις συμφωνεί ή διαφωνεί με τις απόψεις του για πολιτικά, κοινωνικά και καλλιτεχνικά θέματα ένα μόνο είναι αδιαμφισβήτητο, ο ομιλητής που έχει απέναντι του είναι αυτό που λέμε, ψαγμένος τύπος, με επιχειρήματα, γνώσεις και υψηλό δείκτη νοημοσύνης.
Ο Αντώνης Καφετζόπουλος, μιλάει στο cosmo.gr με αφορμή την νέα του θεατρική δουλειά για την πολιτική, την Αριστερά, τον Μίκη Θεοδωράκη, τους Οικολόγους Πράσινους, την Τρόικα, το ΠΑΣΟΚ, το ελληνικό σινεμά και για πολλά άλλα... Ενώ για ακόμη μια φορά, δεν μασάει τα λόγια του!
Αγησίλαγος λοιπόν! Αφηγείστε ένα παραμύθι μ’ έναν ιδιαίτερα επιτυχημένο τρόπο, χρειάζεται κανείς να είναι ηθοποιός για να το κάνει αυτό ή αρκεί να είναι ένας καλός παραμυθάς;
Φαντάζομαι, πως και οι παραμυθάδες κατά βάθος νιώθουν πως κάνουν αυτό που κάνει και ένας ηθοποιός, δηλαδή αφηγούνται με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο μια ιστορία. Ο ηθοποιός από την άλλη, αφηγείται με περισσότερα μέσα από τον προφορικό λόγο μια ιστορία, έναν χαρακτήρα με αρχή, μέση και τέλος.
Το παιδικό κοινό πως σας φαίνετε;
Να σας πω την αλήθεια αυτά τα παραμύθια, δεν είναι ακριβώς παιδικό θέατρο, γιατί ξέρεις ότι ταυτόχρονα απευθύνεσαι σε διάφορες ηλικίες παιδιών, βλέπεις έφηβους και πάρα πολλούς ενήλικες να σε παρακολουθούν. Εγώ προσπαθώ να λέω την ιστορία για όλους, όπως την λέω για τα παιδιά, την λέω και για τους μεγάλους και τελικά αποδείχθηκε ότι έχουμε ένα 40% του κοινού που είναι ενήλικες και έρχονται και χωρίς παιδιά μάλιστα για να μας παρακολουθήσουν.
Έχετε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιο περιστατικό με κάποιο παιίι που σας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση;
Όχι, να σας πω την αλήθεια πιο μεγάλη εντύπωση μου είχε κάνει πέρσι το Καλοκαίρι στην Καστοριά, όπου μ’ ένα πουλμανάκι είχαν έρθει τέσσερις ηλικιωμένοι κύριοι, έστησαν κάμερες και μας τραβούσαν. Όταν ρώτησα: «Τι έγινε ρε παιδιά; Είναι φίλοι μας;». Μου απάντησαν, πως ήταν απλώς κάποιοι άνθρωποι που είχαν ακούσει για την παράσταση και είχαν έρθει από την Βέροια για να την παρακολουθήσουν και να την βιντεοσκοπήσουν.
Μεγάλα παιδιά…
Ναι, εξηντάρηδες ήταν και είχαν έρθει χωρίς παιδιά.
Πριν λίγα χρόνια μας τραγουδούσατε το: «Σφύριξε χαρούμενα μπορείς- δες την φωτεινή πλευρά της ζωής». Στην Ελλάδα του 2011, μπορεί κανείς να σφυρίξει χαρούμενα;
Ε, όχι!Εξάλλου και το ίδιο τραγούδι είναι ειρωνικό, το τραγουδάει ο Μπράιν , στην ταινία « Η Ζωή του Μπράιαν» στο φινάλε της ταινίας, όπου τον σταυρώνουν. Είναι ένας τύπος, που τον περνάνε όλοι για τον Χριστό, μ΄ αποτέλεσμα να περνάει και τα πάθη του Χριστού, στο τέλος τον σταυρώνουν κιόλας. Όταν φτάνει λοιπόν εκείνη η στιγμή και ο ήρωας κλαίει, ο ληστής που είναι στον διπλανό σταυρό του λέει να δει την χαρούμενη πλευρά της ζωής και έτσι οι δύο τους τραγουδούν αυτό το τραγούδι.
Είναι ένα καθαρά ειρωνικό σχόλιο. Σφύριξε χαρούμενα, γιατί ουσιαστικά δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα, αλλά μπορείς να σχολιάζεις και να ειρωνεύεσαι.
Χρόνια τώρα είστε ενεργός πολίτης, ασχολείστε με την πολιτική. Αυτή την πρωτοβουλία, που είδαμε πρόσφατα από τον κ. Θεοδωράκη που δημιούργησε μια ανεξάρτητη από κομματικά κατεστημένα ομάδα, την «Σπίθα» πως την βλέπετε;
Οι πρωτοβουλίες των πολιτών είναι κάτι που εκτιμάω βαθιά. Η συγκεκριμένη όμως πολιτική πλατφόρμα με βρίσκει πολύ κρύο, αλλά οι πρωτοβουλίες ανθρώπων να αρθρώσουν πολιτικό λόγο είναι για μένα πάντα σημαντικές. Αυτό εξάλλου, προσπαθώ να κάνω και εγώ να είμαι ένας πολίτης που πολιτεύεται αλλά όχι πολιτικός!
Γιατί σας βρίσκει αντίθετο;
Δεν συμφωνώ σχεδόν με τίποτα.
Με κάποιες απόψεις του κ. Θεοδωράκη, που εξέφρασε σε πρόσφατη συνέντευξη του, όπως ότι μας κυβερνούν πραξικοπηματικά με γάντια και γραβάτες ή ότι είναι αναγκαία η επανάσταση. Διαφωνείτε επίσης;
Η σύγχρονη δημοκρατία έχει πολύ σοβαρότερα προβλήματα από ότι ένα πραξικόπημα. Η κατάσταση είναι αρκετά πιο σοβαρή και πολύπλοκή, μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα. Τότε θα ξέραμε και τι να κάνουμε, όπως ξέραμε στην χούντα, όσοι ξέραμε δηλαδή… Γιατί οι περισσότεροι, αδράνησαν για πολλά χρόνια και ο Θεοδωράκης.
Δεν είναι δηλαδή η Τρόικα παράνομη, όπως δηλώνει;
Η Τρόικα, είναι νομιμότατη με συμβάσεις που έχει υπογράψει με το ελληνικό κράτος. Το όλο πλαίσιο, το πλαίσιο της σύγχρονης Δυτικής Δημοκρατίας έχει ξεφύγει από τους σκοπούς του, το να πηγάζουν οι εξουσίες από τους πολίτες και να επιστρέφουν σ’ αυτούς. Αυτό έχει διαταραχθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Από εκεί και πέρα δεν νοσταλγώ καθόλου την εποχή πριν το μνημόνιο, όπου είχαμε αναδειχθεί πρωταθλήτρια χώρα στην διαφθορά και την διαπλοκή.
Τώρα όμως φτάσαμε σε σημείο να έχουμε βγάλει στο σφυρί ακόμα και τα μνημεία μας, την Ακρόπολη, την Επίδαυρό…
Έχουμε κάτι τέτοιο; Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιο σοβαρό στοιχείο γι’ αυτό. Μου φαίνεται λίγο και σαν φάρσα. Υπάρχει μια συνομωσιολογία, μια θεωρία, ότι υπάρχουν κάποιοι που ενδιαφέρονται για την Ακρόπολη μας, ας πούμε.
Νομίζω ότι κανένας από τους λεγόμενους κερδοσκόπους, οι οποίοι κρατάνε όμηρες τις τράπεζες, οι οποίες τράπεζες κρατούν σε ομηρία το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα, το οποίο ρυθμίζει την πολιτική, κρατώντας όμηρους τους πολιτικούς, ενδιαφέρεται για την τύχη της Ακρόπολης.
Αντίθετα ενδιαφέρονται για πιο πραγματικά πράγματα, για τα οικόπεδα, τις παραλίες μας, τον ορυκτό πλούτο κ.τ.λ
Ποιοι τα λένε αυτά τότε; Έχουν εθνικιστικές τάσεις;
Κοιτάξτε ο εθνικισμός, που στην χώρα μας τον ονομάζουμε ελληνισμό, είναι μέσα στα χρωμοσώματα μας, μέσα στο DNA μας, είμαστε εθνικιστική χώρα. Αυτό δεν είναι περίεργο γιατί η ανάγκη να δημιουργηθεί ταυτότητα το 1930, απαιτούσε να καλλιεργήσεις διάφορους μύθους και να υπερβάλεις σε κάποιες πραγματικότητες, ενώ να αποσιωπήσεις άλλα γεγονότα.
Εκείνη την εποχή ο ελλαδικός χώρος, ήταν μια πολυεθνική και πολιτισμική οντότητα, δεν ήταν κάτι ενιαίο υπήρχαν Αρβανίτες, Αλβανοί, Έλληνες, Βούλγαροι, Τούρκοι και άλλοι..
Μ’ αυτά που συζητάμε τώρα, μου έρχονται στο μυαλό οι αντιδράσεις μερικών για την σειρά του ΣΚΑΙ, με τα ντοκιμαντέρ για το 1821. Πως κρίνετε αντιδράσεις τέτοιου τύπου;
Το φαντάστηκα αυτό, με το που είδα το πρώτο επεισόδιο, το οποίο ήταν θαυμάσιο, σκέφτηκα πως θα γινόταν της τρελής και πάλι λιγότερες τις βρίσκω τις αντιδράσεις από ότι τις περίμενα. Αν ζούσε ο μακαρίτης ο Χριστόδουλος, ας πούμε νομίζω ότι θα είχαν βγει στους δρόμους με τα λάβαρα της Αγίας Λαύρας! Ο Αρχιεπίσκοπος, που κρατάει σήμερα τα σκήπτρα έχει άλλη άποψη για το πώς πρέπει να παρεμβαίνει.
Ήσασταν χρόνια στην Αριστερά, έχουν αλλάξει τα πράγματα το τελευταίο διάστημα; Ένα νέο κόμμα δημιουργήθηκε για παράδειγμα, αυτό αλλάζει κάτι;
Καινούργιο δεν είναι ακριβώς, κάπως ξαναφτάσαμε στα παλιά. Οι άνθρωποι μ’ αυτές τις απόψεις και οι ίδιοι ως οντότητες, γιατί κάποιοι έχουν πεθάνει ή αποσυρθεί, ήταν το Κ.Κ.Ε εσωτερικού. Αυτοί λοιπόν, αντιπροσωπεύουν την ίδια τάση, οι ίδιοι άνθρωποι μ’ όσες αλλαγές μπορούν να έχουν επέλθει από τότε έως σήμερα. Ξαναγύρισαν στην λογική, του ότι δεν μπορούμε να κάνουμε χωριό με διάφορους άλλους, που αποχώρησαν από το Κ.Κ.Ε κατά καιρούς και έφτιαξαν ομάδες εκτός του Κ. Κ.Ε.
Είναι τυπικό το θέμα δηλαδή;
Διαπιστώνουν, μετά από είκοσι χρόνια, ότι είναι αυτόνομος χώρος και δεν μπορούν να συμμαχήσουν με τους υπόλοιπους γι’ αυτό και ξανά-αυτονομήθηκαν .
Τους βλέπετε με συμπάθεια;
Κοιτάξτε, επειδή τους ξέρω αυτούς τους ανθρώπους, τους συμπαθώ προσωπικά. Η ιδέα ενός μαρξιστικού κόμματος, που έχει αποκηρύξει ένα κομμάτι του μεταμαρξιστικού κομμουνισμού, δηλαδή τον Λενινισμό εν μέρει και τον φαλινισμό στο σύνολο του, μου φαίνεται λίγο οξύμωρο. Δεν νομίζω ότι έχει βάση, είναι μια αυταπάτη, δεν υπάρχει αυτό το κομμάτι.
Επομένως παραμένετε στους Οικολόγους Πράσινους;
Δεν τρελαίνομαι για την πολιτική που ασκούν οι Οικολόγοι Πράσινοι, τα τελευταία δύο χρόνια…
Έχετε αλλάξει γνώμη από τότε που ήσασταν υποψήφιος στις Ευρωεκλογές;
Ο βασικός λόγος που ήθελα να έχω μια φιλική σχέση με τους Οικολόγους Πράσινους, ήταν το γεγονός ότι ως περιβαλλοντικό κόμμα μπορούσε να συμβάλει και αυτό. Γιατί η πολιτική και η οικονομία δεν μπορούν να είναι ανεξάρτητα κομμάτια από το περιβάλλον, διότι το μεγάλο πρόβλημα, πέρα και παρά την οικονομική κρίση, συνεχίζει να είναι το περιβάλλον ,παρά το μνημόνιο και όλα αυτά που ζούμε.
Είναι προσωρινή δηλαδή η κρίση;
Ναι…
Είστε αισιόδοξος θέλετε να μου πείτε;
Όχι, καθόλου. Στο τέλος της κρίσης ή θα επιβιώσουν αυτοί που κάνουν κουμάντο τώρα, οι λεγόμενοι κερδοσκόποι, οι τράπεζες, τα χρηματοπιστωτικά συστήματα, αυτοί δηλαδή που πουλάνε αέρα κοπανιστό και αγοράζουν αέρα καθημερινά με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Δεν ασχολούνται δηλαδή με την πραγματική οικονομία, δεν παράγουν τίποτα πραγματικό. Σήμερα ,επενδύουν τα κεφάλαια τους σε μια εταιρεία που παράγει κάτι πραγματικό και αύριο το πρωί τα αποσύρουν από εκεί και τα επενδύουν σε μια εταιρία που εκμεταλλεύεται την τιμή των σιτηρών σε έξι μήνες από τώρα, αυτό δεν είναι πραγματική οικονομία. Άλλοι το λένε κερδοσκοπία, άλλοι επάγγελμα, όπως και να έχει είναι δυστυχώς ένα επάγγελμα στον σύγχρονο κόσμο.
Αν λοιπόν επικρατήσουν αυτοί και η λογική τους, μετά την κρίση, δεν θα είναι καθόλου ευχάριστα τα πράγματα. Όμως δεν είναι σίγουρο πως τα πράγματα θα εξελιχθούν υπέρ τους, υπάρχει μια σειρά από πολιτικές συνιστώσες σ’ όλο τον κόσμο που παλεύουν για να μην συμβεί κάτι τέτοιο.
Ας αφήσουμε την κρίση όμως και ας επανέλθουμε στα καλλιτεχνικά σας και ειδικότερα στον κινηματογράφο. Η ταινία που πρωταγωνιστούσατε πέρσι «Η Ακαδημία Πλάτωνος» είναι μια από τις τέσσερις- πέντε ταινίες, που θεωρήθηκαν «διαμαντάκια» για το ελληνικό σινεμά. Πως βλέπετε το μέλλον του κινηματογράφου στην χώρα μας; Οι περισσότεροι παραπονιούνται για την έλλειψη χρημάτων και σεναρίων, εσείς τι λέτε;
Βλέπουμε καλές ταινίες και εξωστρεφείς, δηλαδή ταινίες που παίζονται τόσο στις αίθουσες του εξωτερικού, όσο και στα αντίστοιχα φεστιβάλ και βραβεύονται κιόλας.
Την τελευταία τριετία πάντως, καταφέρνουμε και κάνουμε ταινίες, χωρίς χρήματα και με αρκετά βελτιωμένα σενάρια! Θα συνεχίσουμε να κάνουμε ταινίες, εγώ προσωπικά είμαι αναμεμειγμένος σε τέσσερις ταινίες που αναμένεται να βγουν του χρόνου και νομίζω πως τουλάχιστον οι τρεις θα είναι εξαιρετικές.
Επιπλέον κάναμε και μια μικρή επανάσταση στο χώρο και ζητήσαμε έναν νέο νόμο, ο οποίος αν εφαρμοστεί, τα πράγματα θα πάνε ακόμα καλύτερα για το ελληνικό σινεμά.
Συνεχίζουμε όμως να μην έχουμε Ακαδημία Κινηματογράφου στην Ελλάδα…
Ναι, αυτό είναι ένα πάγιο αίτημα του χώρου. Εμείς μέσα στην ομίχλη, έχουμε λίγο δεσμευτεί να παρουσιάσουμε μια πειραματική σχολή του χρόνου, που θα πάρει δέκα- δεκαπέντε παιδιά και θα προσπαθήσουμε να τους μάθουμε μερικά πράγματα μέσα σε τρία χρόνια και να τους ανοίξουμε τον δρόμο.
Υπάρχουν κάποιες σχολές που διδάσκουν κινηματογράφο, για παράδειγμα η σχολή Καλών Τεχνών στην Θεσσαλονίκη ή τα διάφορα τμήματα θεατρολογίας, αλλά λειτουργούν με πολύ αποσπασματικό τρόπο και δεν έχουν ξεφύγει από την θεωρητικολογία και δυστυχώς μπλέκονται στα γρανάζια του ιδιαίτερα προβληματικού ελληνικού πανεπιστημίου.
Υπάρχει κάποιος ρόλος από το παγκόσμιο σινεμά, που έχετε ζηλέψει και θα θέλατε να τον έχετε ερμηνεύσει εσείς;
Μπα, δεν θα το έλεγα. Έχω ζηλέψει κατά καιρούς, πολλά κομμάτια από πολλούς ρόλους, όχι κάποιον συγκεκριμένο.
Πριν λίγες μέρες σε μια συνέντευξη σας δηλώσατε, πως δεν έχετε ούτε ένα ευρώ στην τράπεζα. Η συγκεκριμένη δήλωση, έπαιξε πολύ και στον τηλεοπτικό και τον ηλεκτρονικό τύπο. Γιατί πιστεύετε πως ο κόσμος ενδιαφέρεται για το αν έχετε ένα ή δύο ή εκατό χιλιάδες ευρώ στην τράπεζα;
Καταρχήν, γιατί καταλαβαίνουν πως βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι. Δεν είναι πραγματικότητα αυτά που εμφανίζει συστηματικά το life style, ότι σταματάνε οι λιμουζίνες και βγαίνουν οι μπράβοι!
Νιώθετε «παρεξηγημένος» εν μέρει γιατί κάποιες δηλώσεις σας παρερμηνεύονται;
Κάποιες φορές ναι. Για παράδειγμα θυμάμαι, το 2004, όταν απαντώντας στον Γιώργο Παπανδρέου, που είπε ας κάνουμε κάτι όλοι μαζί, του είχα απαντήσει μέσα από συνέντευξη μου πως το πρώτο που θα έπρεπε να κάνει ήταν να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ, για να κάνουμε κάτι όλοι μαζί!
Τότε το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, αντέδρασε πολύ αρνητικά. Ακόμα και σήμερα διάφοροι Πασόκοι με βλέπουν σε πρεμιέρες και μου γυρνούν την πλάτη!
Όσοι δεν έχετε δει ακόμα τον Αγησίλαγο θα έχετε την ευκαιρία να τον παρακολουθήσετε στις 16 Απριλίου στις 12:00 και στις 17:00 , ενώ η τιμή του εισιτηρίου ανέρχεται στα 10 ευρώ.
Εισιτήρια προπωλούνται και στα ταμεία του Ιδρύματος (Πειραιώς 206, Ταύρος) Δευ-Παρ 11:00 - 14:00 και τα απογεύματα μία ώρα πριν την παράσταση.
Εισιτήρια προπωλούνται και σε όλα τα καταστήματα PUBLIC.
Ωράριο λειτουργίας PUBLIC: Σάββατο, 09:00 – 20:00, Καθημερινές, 09:00 – 21:00
Αίθουσα: Θέατρο
Εισιτήρια: 10€
cosmo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου