Αρχές Μάη σε 320 πόλεις σε όλο τον κόσμο εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους με το σύνθημα «Απαγορεύστε τις απαγορεύσεις» και ζητούν να μην αντιμετωπίζεται η χρήση ή η εξάρτηση από ουσίες ως ποινικό αδίκημα. Στην Αθήνα το 7ο Αντιαπαγορευτικό Φεστιβάλ πραγματοποιείται φέτος στο Πάρκο Ηρώων στον Ταύρο (Ρουφ). Το φεστιβάλ περιλαμβάνει ομιλίες, ανοιχτό εργαστήρι ινδικού τραγουδιού και χορευτικού διαλογισμού, έκθεση κανναβικών σκίτσων, ακροβάτες, ζογκλέρ, θεατρικά, εικαστικές εκθέσεις, συναυλίες συγκροτημάτων και βιντεοπροβολές...
Ο Ανδρέας Βασιλείου συμμετέχει στο αυτόνομο δίκτυο πληροφόρησης και δραστηριοποίησης νέων «Ηλιόσποροι» που πρωτοστατεί στην διοργάνωση του Αντιαπαγορευτικού Φεστιβάλ. Συμμετέχει επίσης στη Συμμαχία «Αλλάξτε Πολιτική για τα Ναρκωτικά» που με την επιστολή της στον Πρωθυπουργό ζήτησε να κάνει πράξη την αποποινικοποίηση των ουσιών που ο ίδιος πρότεινε πριν από χρόνια. Γεννήθηκε το 1975, μεγάλωσε στην Εύβοια, σπούδασε ιστορία και απασχολείται στον τουρισμό.
Πότε ξεκίνησε το φεστιβάλ;
Το 2005. Ξεκίνησε γύρω στις 3.000 άτομα και σταδιακά τώρα έχει φτάσει τις 25.000. Το αντιαπαγορευτικό κίνημα βέβαια μετράει τρεις δεκαετίες ζωής στην Ελλάδα, με πρωτοπόρους ψυχιάτρους όπως ο Γιώργος Οικονομόπουλος και ο Κλεάνθης Γρίβας.
Ποιοι είναι οι διοργανωτές;
Είναι μια σειρά από συλλογικότητες. Οι πιο ενεργοί είναι οι «Ηλιόσποροι» (iliosporoi.net). Άλλοι υποστηρικτές είναι ο «Ελευθεριακός Σύνδεσμος Απεξάρτησης, ΕΛΕΥ.ΣΥΝ.Α», οι Οικολόγοι-Πράσινοι, ο Συνασπισμός, η Δημοκρατική Αριστερά, η Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά, η Φιλελεύθερη Συμμαχία και άλλοι.
Πώς ασχολήθηκες εσύ με αυτή την ιστορία;
Στο πανεπιστήμιο ήμουν στα ΕΑΚ, την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, και μετά από τις συζητήσεις που είχαμε, συνηθίζαμε να καθόμαστε χαλαρά με το τσιγαράκι και να ξανακουβεντιάζαμε τα ίδια θέματα. Την επόμενη μέρα κατεβαίναμε με αίτημα να αλλάξει η απόφαση. Μια, δυο, τρεις, ένας σύντροφος, κάποια στιγμή μου λέει «Αντρέα το κίνημα είναι σε κρίσιμη φάση. Η προσωπική σου ζωή μας θέτει σε κινδύνους, πρέπει να επιλέξεις ή το χόρτο ή την παράταξη». Του λέω «από τη στιγμή που τίθεται δίλημμα, δίλημμα δεν υπάρχει». «Ωραία», μου λέει, «περιμένω την παραίτησή σου για προσωπικούς λόγους, αναρτημένη τη Δευτέρα και σε περίπτωση που ποτέ το χρησιμοποιήσεις αυτό πολιτικά, εμείς θα αναγκαστούμε να πούμε στην κοινωνία της Κέρκυρας για ποιο λόγο βρίσκεσαι εκτός». Τότε είδα για πρώτη φορά πως μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει την απαγόρευση με έναν τόσο χυδαίο τρόπο.
Παρόλα αυτά υπάρχει μια ανοχή, υποτίθεται, της αριστεράς στις ουσίες.
Από κάποια τμήματα. Αυτή τη στιγμή ο μεγαλύτερος πόλεμος ενάντια στο φεστιβάλ γίνεται από το ΚΚΕ. Και έχει ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα με τη Χρυσή Αυγή -ότι θέλουμε την αποποινικοποίηση για να μαστουριάζει η νεολαία ενώ αυτοί τους θέλουν αγωνιστές.
Είναι κοινό μυστικό πάντως ότι στο φεστιβάλ καπνίζουν.
Πες μου εσύ μια συναυλία, ένα μαζικό μουσικό γεγονός, που δεν καπνίζουν.
Η προσωπική σου στάση απέναντι στις ουσίες ποια είναι;
Είναι πολύ πιο χαλαρή απ’ ότι ήταν στο παρελθόν. Διακριτική, περιστασιακή, περιμένω και παιδιά πια, δίδυμα.
Τώρα που θα κάνεις παιδιά όπως λες, τι πιστεύεις ότι πρέπει να λέμε στους νέους για το χασίς;
Το πρώτο είναι να μιλάς με τη γλώσσα της αλήθειας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η απαγόρευση και η έλλειψη αντικειμενικής πληροφόρησης. Ο άλλος δοκιμάζει ένα τσιγάρο, είναι εύκολο, το βρίσκει παντού. Αλλά αφού πλέον το σύστημα έχει πάψει να είναι αξιόπιστο στα μάτια του, μετά δε πιστεύει και τους κινδύνους. Γιατί σου λέει, και με το χασίς μου έλεγες θα πεθάνω, δεν έπαθα τίποτα, θα δοκιμάσω και μια πρέζα. Και από τη στιγμή που είναι και τα δύο παράνομα και περνάνε από τα ίδια χέρια είναι εύκολο να γίνει αυτή η μετάβαση. Ο έμπορος φυσικά έχει μεγάλο όφελος να σου πει «πάρε την πρέζα», γιατί με την πρέζα θα εθιστείς και θα είσαι κάθε μέρα εκεί να ακουμπάς το τριαντάρι – πενηντάρι.
Ο διαχωρισμός πιστεύεις ότι θα μειώσει τους χρήστες της πρέζας;
Σαφέστατα, είναι τεράστια η διαφορά. Όμως, αυτό που εμείς ζητάμε και στις δύο περιπτώσεις -και στα μαλακά και στα σκληρά- είναι να καταργηθεί η εμπορία. Για τα σκληρά, ζητάμε την ελεγχόμενη κρατική χορήγηση. Εγώ έχω μεγαλώσει σε χωριό και έχω δει άπειρες φορές την ιστορία του παιδιού που φεύγει για να σπουδάσει ή να δουλέψει στην Αθήνα, μπλέκει με την πρέζα, γυρίζει στο χωριό -είτε κυνηγημένος από τους ντίλερς είτε επειδή τον μαζεύει πίσω η οικογένεια- και μετά από λίγο καιρό βλέπεις τα φιλαράκια του, έξι–επτά άτομα, να έχουν κολλήσει με την πρέζα γιατί αυτός χρειάζεται από κάπου να χρηματοδοτήσει τη χρήση του. Ενώ με κρατική χορήγηση μέσα σε υγειονομικούς χώρους γλιτώνεις από το βαποράκια που είναι οι μεγαλύτεροι «διαφημιστές – εξαπλωτές».
Το 2005. Ξεκίνησε γύρω στις 3.000 άτομα και σταδιακά τώρα έχει φτάσει τις 25.000. Το αντιαπαγορευτικό κίνημα βέβαια μετράει τρεις δεκαετίες ζωής στην Ελλάδα, με πρωτοπόρους ψυχιάτρους όπως ο Γιώργος Οικονομόπουλος και ο Κλεάνθης Γρίβας.
Ποιοι είναι οι διοργανωτές;
Είναι μια σειρά από συλλογικότητες. Οι πιο ενεργοί είναι οι «Ηλιόσποροι» (iliosporoi.net). Άλλοι υποστηρικτές είναι ο «Ελευθεριακός Σύνδεσμος Απεξάρτησης, ΕΛΕΥ.ΣΥΝ.Α», οι Οικολόγοι-Πράσινοι, ο Συνασπισμός, η Δημοκρατική Αριστερά, η Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά, η Φιλελεύθερη Συμμαχία και άλλοι.
Πώς ασχολήθηκες εσύ με αυτή την ιστορία;
Στο πανεπιστήμιο ήμουν στα ΕΑΚ, την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, και μετά από τις συζητήσεις που είχαμε, συνηθίζαμε να καθόμαστε χαλαρά με το τσιγαράκι και να ξανακουβεντιάζαμε τα ίδια θέματα. Την επόμενη μέρα κατεβαίναμε με αίτημα να αλλάξει η απόφαση. Μια, δυο, τρεις, ένας σύντροφος, κάποια στιγμή μου λέει «Αντρέα το κίνημα είναι σε κρίσιμη φάση. Η προσωπική σου ζωή μας θέτει σε κινδύνους, πρέπει να επιλέξεις ή το χόρτο ή την παράταξη». Του λέω «από τη στιγμή που τίθεται δίλημμα, δίλημμα δεν υπάρχει». «Ωραία», μου λέει, «περιμένω την παραίτησή σου για προσωπικούς λόγους, αναρτημένη τη Δευτέρα και σε περίπτωση που ποτέ το χρησιμοποιήσεις αυτό πολιτικά, εμείς θα αναγκαστούμε να πούμε στην κοινωνία της Κέρκυρας για ποιο λόγο βρίσκεσαι εκτός». Τότε είδα για πρώτη φορά πως μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει την απαγόρευση με έναν τόσο χυδαίο τρόπο.
Παρόλα αυτά υπάρχει μια ανοχή, υποτίθεται, της αριστεράς στις ουσίες.
Από κάποια τμήματα. Αυτή τη στιγμή ο μεγαλύτερος πόλεμος ενάντια στο φεστιβάλ γίνεται από το ΚΚΕ. Και έχει ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα με τη Χρυσή Αυγή -ότι θέλουμε την αποποινικοποίηση για να μαστουριάζει η νεολαία ενώ αυτοί τους θέλουν αγωνιστές.
Είναι κοινό μυστικό πάντως ότι στο φεστιβάλ καπνίζουν.
Πες μου εσύ μια συναυλία, ένα μαζικό μουσικό γεγονός, που δεν καπνίζουν.
Η προσωπική σου στάση απέναντι στις ουσίες ποια είναι;
Είναι πολύ πιο χαλαρή απ’ ότι ήταν στο παρελθόν. Διακριτική, περιστασιακή, περιμένω και παιδιά πια, δίδυμα.
Τώρα που θα κάνεις παιδιά όπως λες, τι πιστεύεις ότι πρέπει να λέμε στους νέους για το χασίς;
Το πρώτο είναι να μιλάς με τη γλώσσα της αλήθειας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η απαγόρευση και η έλλειψη αντικειμενικής πληροφόρησης. Ο άλλος δοκιμάζει ένα τσιγάρο, είναι εύκολο, το βρίσκει παντού. Αλλά αφού πλέον το σύστημα έχει πάψει να είναι αξιόπιστο στα μάτια του, μετά δε πιστεύει και τους κινδύνους. Γιατί σου λέει, και με το χασίς μου έλεγες θα πεθάνω, δεν έπαθα τίποτα, θα δοκιμάσω και μια πρέζα. Και από τη στιγμή που είναι και τα δύο παράνομα και περνάνε από τα ίδια χέρια είναι εύκολο να γίνει αυτή η μετάβαση. Ο έμπορος φυσικά έχει μεγάλο όφελος να σου πει «πάρε την πρέζα», γιατί με την πρέζα θα εθιστείς και θα είσαι κάθε μέρα εκεί να ακουμπάς το τριαντάρι – πενηντάρι.
Ο διαχωρισμός πιστεύεις ότι θα μειώσει τους χρήστες της πρέζας;
Σαφέστατα, είναι τεράστια η διαφορά. Όμως, αυτό που εμείς ζητάμε και στις δύο περιπτώσεις -και στα μαλακά και στα σκληρά- είναι να καταργηθεί η εμπορία. Για τα σκληρά, ζητάμε την ελεγχόμενη κρατική χορήγηση. Εγώ έχω μεγαλώσει σε χωριό και έχω δει άπειρες φορές την ιστορία του παιδιού που φεύγει για να σπουδάσει ή να δουλέψει στην Αθήνα, μπλέκει με την πρέζα, γυρίζει στο χωριό -είτε κυνηγημένος από τους ντίλερς είτε επειδή τον μαζεύει πίσω η οικογένεια- και μετά από λίγο καιρό βλέπεις τα φιλαράκια του, έξι–επτά άτομα, να έχουν κολλήσει με την πρέζα γιατί αυτός χρειάζεται από κάπου να χρηματοδοτήσει τη χρήση του. Ενώ με κρατική χορήγηση μέσα σε υγειονομικούς χώρους γλιτώνεις από το βαποράκια που είναι οι μεγαλύτεροι «διαφημιστές – εξαπλωτές».
7ο Αντιαπαγορεύτικό Φεστιβάλ Αθήνας
Σάββατο 7 Μάη
Πάρκο Ηρώων – Ταύρος (Ρουφ)
Κωνσταντινουπόλεως & Πέτρου Ράλλη (στάση προαστιακού ΡΟΥΦ)
legaliseprotestival.blogspot.com
Σάββατο 7 Μάη
Πάρκο Ηρώων – Ταύρος (Ρουφ)
Κωνσταντινουπόλεως & Πέτρου Ράλλη (στάση προαστιακού ΡΟΥΦ)
legaliseprotestival.blogspot.com
*Η Ασπασία Δασκαλοπούλου είναι δημοσιογράφος στους Πρωταγωνιστές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου