Γ. Α. Παπανδρέου: από θαυματοποιός ειρηνοποιός..

Είναι πλέον εμφανές ότι η χώρα από φρενοκομείο με σύνορα, έχει μεταβληθεί σε φρενοκομείο δίχως σύνορα. Δεν πουλάμε απλώς τρέλα διεθνώς, αλλά μοιάζει να την έχουμε ψωνίσει εθνικώς. Δεν μπορεί να είναι σοβαρά αυτά τα πράγματα που συμβαίνουν. Ο πρωθυπουργός της εμφανιζόμενης σήμερα ως πλέον προβληματικής χώρας στην ΕΕ και του σημαντικότερου προβλήματος στην ευρωζώνη, να αποφασίζει αυτοβούλως να μεταβεί στο Κάιρο για να συμβάλλει δήθεν στην λύση της κρίσης στην Αίγυπτο και η ημεδαπή προπαγάνδα να τον εμφανίζει ως ειρηνοποιό στην Μεσόγειο. Ίσως να γνωρίζετε ότι η δημοσιοσχεσίτικη προσέγγιση των διεθνών σχέσεων ποτέ δεν έλυσε προβλήματα, αντίθετα σε αρκετές περιπτώσεις δημιούργησε ορισμένα. Σήμερα ένα διεθνές πρόβλημα ισχυρίζεται ότι μπορεί να...

συμβάλλει στην λύση ενός άλλου. Προφανώς η προπαγάνδα θεωρεί ότι με αυτόν τον τρόπο ο κ. Παπανδρέου θα πάψει να αποτελεί την προσωποποίηση του προβλήματος «Ελλάς», που σε σημαντικό βαθμό φρόντισε ο ίδιος να δημιουργηθεί. 

 Έτσι ο κ. Παπανδρέου μετατρέπεται εικονικά από θαυματοποιό που δήθεν θα αντιμετώπιζε το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας με το μαγικό του ραβδί, σε ειρηνοποιό που με το ίδιο ραβδί θα συνετίσει τον μέχρι χθες σύντροφό του Μουμπάρακ, ώστε να υπάρξει ομαλή μετάβαση της εξουσίας στην Αίγυπτο!

 Προφανώς ο κ. Παπανδρέου δεν ήρθε απλώς να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα στην Ελλάδα στέλνοντας την χώρα στο ΔΝΤ και βάζοντας την κοινωνία σε μια μεγάλη περιπέτεια, αλλά να «ταρακουνήσει» την διεθνή πολιτική ακολουθώντας αντισυμβατικές πρακτικές. Όπως αποφάσισε να σώσει τους Έλληνες δίχως να του το ζητήσει κανείς, έτσι τώρα εμφανίζεται αποφασισμένος να σώσει την Αίγυπτο χωρίς επίσης να του το ζητήσει κανείς. Ο πρωθυπουργός μας είναι μέσα σ’ όλα. Όπου υπάρχει απειλή τρέχει για να σώσει την κατάσταση. Από το περιβάλλον και την διεθνή οικονομία μέχρι την κοινωνική ειρήνη στον κόσμο. Αυτός άλλωστε είναι ο ρόλος ενός σύγχρονου σοσιαλιστή που οραματίζεται τον τέταρτο δρόμο!

 Αυτός, όμως, δυστυχώς είναι ο ορισμός της έλλειψης σοβαρότητας. Και ακόμη δυστυχέστερα, το πρόβλημα δεν εντοπίζεται αποκλειστικά στην συμπεριφορά του πρωθυπουργού, αλλά γενικότερα στην συμπεριφορά του έντονα ανασφαλούς πλέον καθεστώτος στην χώρα μας. Το τραγικό μάλιστα είναι ότι ουδείς φαίνεται να αντιλαμβάνεται πού οδηγεί αυτή η σχιζοφρενής δημοσιοσχεσίτικη συμπεριφορά την Έλλάδα. Κανείς δεν βλέπει για να προβληματιστεί, πώς χειρίζονται την κρίση άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιρλανδία, ή ακόμη και η Ουγγαρία και η Ισλανδία σε ότι αφορά στην οικονομία, ή πώς το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών, οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Τουρκία αντιμετωπίζουν την κρίση στην Αίγυπτο. Κανείς δεν εκτίθεται. Όλοι προσπαθούν, έστω και κατόπιν εορτής, να αναπτύξουν κάποιο είδος στρατηγικής. Όλοι οι ηγέτες φροντίζουν να λένε λίγα on camera και να κινούνται δραστήρια σε πολιτικό και ενδεχομένως διπλωματικό επίπεδο. Ο Έλληνας πρωθυπουργός πράττει τα ακριβώς αντίθετα, ενώ η καθεστωτική προπαγάνδα άκριτα και αφάνταστα επιπόλαια, παιδαριωδώς υπερθεματίζει.

 «Αποφάσισα να μεταβώ στο Κάιρο για να μεταφέρω αφενός το πνεύμα και τη συζήτηση της ΕΕ, αλλά και τις σκέψεις της ελληνικής κυβέρνησης. Θα σταθούμε δίπλα στον αιγυπτιακό λαό» δήλωσε χθες ο κ. Παπανδρέου από τις Βρυξέλλες, έχοντας προφανώς βεβαιωθεί ότι δεν έχει πλέον ρόλο στην συζήτηση για τις οικονομικές εξελίξεις στην Ένωση και αναζητεί ρόλο σε άλλα πεδία πολιτικής. Και μια και δεν του αναθέτει τέτοιο ρόλο κανείς, τον αναλαμβάνει μόνος του.

 Μεγάλος αριθμός ευρωπαίων ηγετών, όπως και οι Πρόεδροι των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Τουρκίας, ανησυχώντας σοβαρά για τις εξελίξεις στην Αίγυπτο, ήρθαν σε συνεννόηση μεταξύ τους για να συντονιστούν και να παρέμβουν, δίχως ο καθένας να κάνει το δικό του παιχνίδι ερήμην των άλλων. Τον κ. Παπανδρέου δυστυχώς τον αγνόησαν κι έτσι κινήθηκε πάλι με δική του πρωτοβουλία, στο επίπεδο των υπουργών εξωτερικών. Όπως δήλωσε έλαβε την απόφαση αυτή έπειτα από σειρά τηλεφωνικών επαφών με την επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Χίλαρι Κλίντον και τον ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ. Επίσης, συνομίλησε με τον πρόεδρο της Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρακ , τον γραμματέα του Αραβικού Συνδέσμου Αμρ Μούσα, τον νομπελίστα Μοχάμεντ ελ Μπαραντέι και τον αντιπρόεδρο της Αιγύπτου Ομάρ Σουλεϊμάν. Μάλιστα σε ερώτηση περί του αν μεταβαίνει στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα ως απεσταλμένος της ΕΕ, ο κ. Παπανδρέου εξήγησε ότι η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ και ότι ο ίδιος έχει συντονίσει τις ενέργειές του με την αρμόδια υπουργό Εξωτερικών της Ένωσης κυρία Άστον. Εξήγησε επιπλέον ότι ενημέρωσε τους ομολόγους του για την πρόθεσή του να μεταβεί στην Αίγυπτο και ότι είχε ιδιαίτερη συζήτηση με την κυρία Άστον. Προδήλως αφού οι ηγέτες της ΕΕ δεν αποφάσισαν να παρέμβουν σε αυτήν την φάση στέλνοντας τον Πρόεδρο της ΕΕ ή την κα Άστον στην Αίγυπτο, αποφάσισε ο Γιώργος Παπανδρέου να «θυσιαστεί» αυτός και εκπροσωπώντας μάλλον την κα Άστον, να μεταβεί εκεί για να μεταπείσει τον διαγραμμένο σύντροφό του Μουμπάρακ να εγκαταλείψει αμέσως την εξουσία.

 Από το σημείο αυτό κι έπειτα μάλλον το χιούμορ δεν έχει θέση. Δίχως μία σοβαρή προετοιμασία και δίχως συγκεκριμένο στρατηγικό σχεδιασμό, αλλά και δίχως διεθνή εξουσιοδότηση, ο κ. Παπανδρέου δεν έχει καμιά δουλειά να πάει στην Αίγυπτο για να συναντήσει τον άνθρωπο στον οποίο οι πάντες (Ρωσία, ΗΠΑ, Τουρκία, Γαλλία, κ α)  έχουν γυρίσει την πλάτη, παρότι μέχρι χθες αποτελούσε τον πιο στενό τους σύμμαχο στην περιοχή. Θα έπρεπε να είναι ευνόητο ότι αυτή η επίσκεψη μόνο παρεξηγήσεις και προβλήματα θα μπορούσε να δημιουργήσει για την χώρα μας και αποτελεί φαιδρότητα εάν πιστεύει κανείς ότι μέσω αυτής θα αντιμετωπιστεί το ενδεχόμενο μιας αιφνίδιας μεταναστευτικής πίεσης προς την Ελλάδα. Το τελευταίο ζήτημα θα έπρεπε να το συζητήσει διεξοδικά με τους εταίρους μας και να λάβουν έστω και με μία μη ανακοινώσιμη συμφωνία, μέτρα για να αποτραπεί. Τον κ. Παπανδρέου δεν τον ζήτησε κανείς στην Αίγυπτο για να παίξει τον ρόλο του ειρηνοποιού. Και είναι βέβαιο ότι οι Μουσουλμανική Αδελφότητα, που παίζει κρίσιμο ρόλο στις εξελίξεις, διεκδικώντας την υπέρβαση του πολιτικού αποκλεισμού της, θα δει με μεγάλη καχυποψία αυτήν την παρέμβαση. Ας τα εξετάσουμε όλα αυτά επιτέλους με στοιχειώδη σοβαρότητα και ας προσπαθήσουν οι άνθρωποι του πρωθυπουργού να μετριάσουν το ηγετικό (βλέπε δημοσιοσχεσίτικο) ταμπεραμέντο του. Αρκετή ζημιά έγινε εξαιτίας αυτού.  

press-gr