Δεν είμεθα έθνος ανάδελφον

Ελλάδα - Ιρλανδία - Πορτογαλία. Χοντρικά κάτι σαν Πανσερραϊκός - Λάρισα - Αστέρας Τρίπολης. Αν θέλουμε λοιπόν να είμαστε στοιχειωδώς μη βλάκες ή στοιχειωδώς μη συνένοχοι, ας τοποθετήσουμε την κουβέντα εκεί που θα έπρεπε να βρίσκεται από την αρχή της: για ποιό λόγο στο πρωτάθλημα της ευρωζώνης είμαστε εμείς οι ουραγοί, είμαστε εμείς οι πρώτοι που υποβιβαστήκαμε και μαθηματικά. Εκεί πράγματι να δούμε και να ξαναδούμε πού τα κάναμε μαντάρα, σε σχέση με τον τρόπο που διεξάγεται το παιχνίδι, σε σχέση με τους νόμους και τους κανονισμούς που το διέπουν...

Άλλο όμως αυτό και άλλο όλη αυτή η προηγηθείσα ομφαλοσκοπική εσχατολογία. Κι εμείς μπάλα παίζαμε όπως όλοι οι υπόλοιποι. Απλά παίζαμε τη χειρότερη. Oπότε δεν συνέβη με εμάς το αδιανόητο. Η πτώση μας δεν είναι η πτώση των πρωτόπλαστων από τον καπιταλιστικό παράδεισο, επειδή δαγκώσαμε το κρατικιστικό μήλο ή το αντιπαραγωγικό μήλο ή το συνδικαλιστικό μήλο ή το υπερδανειστικό μήλο ή όποιο άλλο μήλο. Η πτώση μας ήταν τμήμα της προκήρυξης του πρωταθλήματος. Με τη διαφορά ότι η προκήρυξη τροποποιήθηκε αιφνιδιαστικά. Κι έτσι, ενώ κι εμείς και οι υπόλοιποι συμμετέχοντες νομίζαμε ότι είμαστε στο ΝΒΑ όπου κανείς δεν πέφτει, αποφασίστηκε έξωθεν ότι το πρωτάθλημα θα έχει και υποβιβασμούς. Και ίσως θα αναδιαρθρωθεί και ολικά.

Όπως και να έχει όμως, οποιαδήποτε ανάλυση εξακολουθήσει να εξετάζει την ελληνική περίπτωση σαν το μεμονωμένο βασίλειο της δημοσιονομικής τρέλας, εξακολουθήσει δηλαδή να αναλύει και να εξηγεί τα του οίκου μας αποκομμένα από το τη φωτιά που έχει ανάψει στα διπλανά σπίτια και τους ευρύτερους λόγους για τους οποίους έχει ανάψει, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να μας λέει μακριά τα μάτια σας από τον εμπρηστή, μην ασχολείστε με τον εμπρηστή, να ασχολείστε μόνο με το γιατί δεν είχαμε πάρει στο σπίτι μας τα κατάλληλα αντιπυρικά μέτρα.

Τούτων λεχθέντων, πάμε τώρα όλοι μαζί για την χώρα της Μπάρτσα και της Ρεάλ, πάμε για το μεγάλο ψάρι, πάμε για το χοντρό μπαμ. Τα στρατεύματα των αγορών προελαύνουν καταλαμβάνοντας το ένα οχυρό μετά το άλλο, έχοντας το διόλου ευκαταφρόνητο πλεονέκτημα ενός πολέμου κατά το μάλλον ή το ήττον σικέ.