Tσίκας: το φυτό των δεινοσαύρων

Αν στην βεράντα ή στον κήπο σας φιλοξενείτε ένα εντυπωσιακό τσίκας τότε εσείς και ένας δεινόσαυρος μοιράζεστε μια κοινή εμπειρία! Και φυσικά δεν εννοώ ότι ο δεινόσαυρος ήταν ένας ενθουσιώδης κηπουρός, αλλά ότι το φυτό τσίκας φύτρωνε άφθονο στις πεδιάδες της τότε εποχής.

Τα τσίκας όσο και αν μοιάζουν με φοινικοειδή δεν είναι. Αποτελούν ειδική κατηγορία φυτών, τα Κυκαδοειδή. Το πιο γνωστό είδος είναι το Cycas revulata.
Το γεγονός ότι έχουν αντέξει ως είδος για τόσα εκατομμύρια χρόνια μαρτυρά την ανθεκτικότητά του και τις χαμηλές απαιτήσεις του σε φροντίδα.
* Εδαφικές απαιτήσεις: βασική προϋπόθεση είναι το πολύ καλά στραγγιζόμενο έδαφος, δηλαδή το ελαφρύ υπόστρωμα. Όταν το έδαφος συγκρατεί νερό τότε οι ρίζες του σαπίζουν, για αυτό όταν φυτεύετε ενσωματώστε άμμο στο υπόστρωμα για καλύτερα αποτελέσματα.  (Ph: 6-7)
* Ανέχεται και τη φύτευση σε δοχείο
* Ρυθμός ανάπτυξης:  πολύ αργός (χρειάζονται μέχρι και εκατό χρόνια για να αποκτήσουν το τελικό τους μέγεθος που στις περιοχές που αυτοφύονται φτάνει σε ύψος και τα 5- 7 μ. και διάμετρο κορμού τα 20 εκ.)
Προσοχή: όλα τα μέρη του τσίκας είναι τοξικά, ιδιαίτερα οι σπόροι. Φροντίστε να είναι μακριά από τα σημεία που μπορούν να τα φτάσουν παιδιά ή κατοικίδια.
Λίγη ιστορία …
Το φυτό τσίκας θεωρείται ζωντανό απολίθωμα, αφού η ύπαρξη του χρονολογείται από στην Ιουρασική περίοδο, δηλαδή πριν από 144- 206 εκατομμύρια χρόνια.
Τα κυκακδικά φυτά αποτελούσαν το μεγαλύτερο κομμάτι της χλωρίδας του πλανήτη και μια από τις βασικές πηγές τροφής για τους χορτοφάγους δεινόσαυρους που κατανάλωναν περίπου 200 κιλά φυτικού υλικού καθημερινά.
Απολιθώματα από τσίκας εκείνης της περιόδου έχουν βρεθεί από την Αλάσκα ως και την Ανταρκτική.
Σήμερα τα τσίκας αυτοφύονται στις περιοχές που βρίσκονται ανάμεσα από τον Τροπικό του Καρκίνου και του Αιγόκερου.