Για το ΚΚΕ με την βαριά ιστορία, τους δύσκολους ιδεολογικούς αγώνες και το αβέβαιο μέλλον οι σκέψεις, που όμως αρκετοί πλέον αρχίζουν να συμπαθούν και να λένε πως είναι πια η ώρα του..
Η ώρα και η ευκαιρία του, που φυσικά και δεν θα είναι για να βελτιώσει η να συντηρήσει το αποτυχημένο καπιταλιστικό σύστημα, ούτε όμως και για να το ανατρέψει, αφού και το ίδιο γνωρίζει πολύ καλά το ανέφικτο.
Για να το δυσκολεύει και να το αποχυδαιοποιεί όμως με τις παρεμβάσεις του από την σημερινή του τραγικότητα είναι ίσως η ώρα, αφού πολλοί πλέον αναγνωρίζουν πως...
οι πολιτικές θέσεις του ΚΚΕ κλείνουν μέσα τους κάποιες αλήθειες που βρίσκουν πλέον ευήκοο το αυτί της κοινωνίας.
Και ενώ έτσι περίπου έχει διαμορφωθεί το τοπίο και η συγκυρία, αυτό το ίδιο το ΚΚΕ καθηλωμένο ακόμα στον ιστορικό του δογματισμό, κλεισμένο σε έναν ιδιότυπο κοινωνικό σεχταρισμό και καρφωμένο στην λογική του όλα η τίποτα-μέχρι τότε που θα εξαθλιωθούν και θα ξεσηκωθούν οι μάζες!!, αρνείται πεισματικά να βάλλει «λίγο νερό στο κρασί του» αρκούμενο ηδονιστικά σχεδόν ως τώρα να απολαμβάνει την υποκριτική αστική εκτίμηση-φόβο των αντιπάλων του και μαζί την κομματική του ικανοποίηση από την «ανυπακοή» του πολιτικού του ακτιβισμού.
Και αυτό φαίνεται πως του φτάνει, γιατί εκεί στα υπόγεια του Περισσού η καθοδήγηση των μελετητών του Μαρξισμού-Λενινισμού έχει ίσως εκτιμήσει πως μια χαρά είναι να βρίσκεσαι και εντός και εκτός του συστήματος, αφού μια άλλη στάση, με συνακόλουθη ίσως και μια ραγδαία άνοδο των εκλογικών σου ποσοστών δεν θα είναι εύκολα διαχειρίσιμη σαν νέο δεδομένο.
Με άλλα λόγια, αφού η παγκόσμια και η ντόπια καπιταλιστική κυριαρχία είναι οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά πανίσχυρη, τότε σίγουρα και καμιά νησίδα επαναστατικής αλλαγής δεν έχει περιθώρια επικράτησης και ευδοκίμησης.
Καλά λοιπόν είμαστε με το 10 και 12% λένε οι σύντροφοι, καλά είμαστε με την συνείδησή μας, τις ιδέες μας και τους αγώνες μας, καλά είμαστε στο ρόλο του εισαγγελέα--και από απυρόβλητη μάλιστα θέση, ιδιαίτερα σήμερα που πολλοί αντίθετοι πολίτες παραδέχονται πως «καλά τα λέει το ΚΚΕ».
Από το καλά όμως τα λέει το ΚΚΕ μέχρι το τι θα βάλλει στη θέση αυτής της καπιταλιστικής παρακμής, αν ποτέ ερχόταν η ώρα του, υπάρχει σίγουρα τεράστια απόσταση.
Και επειδή αυτό το γνωρίζει καλύτερα από όλους το ΚΚΕ, που πάντα φοβάται αυτό το κρίσιμο ερώτημα, γι αυτό και αρκείται μέχρι σήμερα στο ρόλο μιας ανυπάκουης συνιστώσας του συστήματος μόνον, το οποίο όχι μόνον δεν κινδυνεύει από τη δράση του, αλλά θεραπεύοντας και κάποιο ψευδοκυβερνητίστικο σύνδρομό του (συνάντηση Παπανδρέου-Παπαρήγα, συμμετοχή στα συμβούλια των Αρχηγών.) καταφέρνει να διευρύνει την δημοκρατική του νομιμοποίηση διασφαλίζοντας έτσι και «ελεγχόμενες» αντιστάσεις και εκτονώσεις.
Ενοχλητικές ίσως αυτές οι σκέψεις στο ξημέρωμα του 2011, αλλά και ο επίλογος το ίδιο μια και όλοι το γνωρίζουν καλά πως ούτε το βαθύ σύστημα, ούτε η κυβέρνηση φοβούνται πραγματικά το ΚΚΕ.
Τον ανώνυμο όχλο φοβούνται που χωρίς ελπίδα, χωρίς ηγεσία και χωρίς προορισμό μπορεί να κάνει τη μεγάλη ζημιά και στον τόπο και στον εαυτό του.
Καλή, καλύτερη χρονιά λοιπόν για όλους μας και με τις διαφορετικές του καθενός μας ιδέες πολύτιμο δημοκρατικό πλούτο για την απαραίτητη σύγκλιση και σύνθεση, μήπως και καταφέρουμε και τον αλλάξουμε τον βαρύ καιρό χάριν της συνολικής σπουδαίας αλήθειας και ανάγκης του λαού και της πατρίδας.
Γράφει ο Θρασύβουλος Μαυρομμάτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου