Τι θέλω να πω; Ότι εάν ο Πύργος του Άιφελ ήταν στην Αθήνα θα παρουσίαζε όψη σκουριασμένης σιδηροκατασκευής, κάποιο από τα ασανσέρ του δεν θα δούλευε, οι τουαλέτες θα ήταν βρώμικες, το μαγαζί με τα σουβενίρ θα ήταν κλειστό και –σίγουρα- δεν θα ήταν επισκέψιμος από το κοινό μετά τις 3 το μεσημέρι. Μπορεί ακόμη οι εργαζόμενοι να ήταν συμβασιούχοι οκταμήνου ή και να ήταν απλήρωτοι για μήνες και το μνημείο να έκλεινε που και που για μερικές ημέρες. Θα ήταν τότε το τέλειο φόντο για ένα πανό με τα συνθήματα τους για να κάνει αυτή η εικόνα τον γύρο του κόσμου. Το πανό θα μπορούσε να φωτογραφηθεί και από αέρος.
Αντίθετα, στο Παρίσι, το εθνικό σύμβολο της Γαλλίας έχει δοθεί σε εταιρεία προς διαχείριση. Από το 2005 το δημοτικό συμβούλιο του Παρισιού σύστησε μεικτή εταιρεία της αυτοδιοίκησης με ιδιωτικά συμφέροντα για να λειτουργεί ο Πύργος με πιο ευέλικτες μορφές διοίκησης. Η εταιρεία SETE έχει αναλάβει τη συντήρηση, το βάψιμο και τον εκμοντερνισμό των υπηρεσιών του Πύργου του Άιφελ, ενώ έχει αναλάβει την υποχρέωση να τον διατηρεί ανοικτό για το κοινό από τις 9 το πρωί μέχρι αργά το βράδυ και να φροντίζει να τηρούνται όλοι οι κανόνες ασφαλείας για τυχόν τρομοκρατικά χτυπήματα. Το κλειδί είναι στη σύμβαση παραχώρησης, όπου προβλέπονται τα πάντα και στη δυνατότητα του κρατικού μηχανισμού να ελέγξει την ιδιωτική εταιρεία.
Δεν προτείνω να αποκρατικοποιηθεί η Ακρόπολη. Μου μπαίνουν όμως ιδέες για κάποια άλλα μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους της χώρας που παραμένουν αφύλακτα, βρώμικα και κλειστά Κυριακές και αργίες.
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου