Το κορίτσι του Don’t Stop και του I Can Forget, είναι ξανθό, χαμογελαστό, καλόκαρδο και ζει στον κόσμο των πουλιών! Φορά σχεδόν πάντα κάτι κόκκινο πάνω της (γόβες, σκελετό σε γυαλιά, παλτουδάκι, κραγιόν…), γελά με την καρδιά της, λατρεύει τους γονείς της και τις αδελφές της και αυτοσαρκάζεται γιατί όσα της συμβαίνουν δεν τα πιστεύει ούτε η ίδια.
Που γεννήθηκες;
Στον εξωτικό Χολαργό!
Πως ήταν να μεγαλώνεις στον εξωτικό Χολαργό;
Ήμασταν γειτονιά, τελείως γειτονιά. Από αυτές τις γειτονιές που ακόμα και σήμερα ξυπνάς το πρωί και μέχρι να πας στο αυτοκίνητο λες 15 καλημέρες! Στον μανάβη, στο ψιλικατζίδικο, σε όλους… Γενικά ήταν καταπληκτικά τα παιδικά μου χρόνια εκεί. Καταρχήν είχαμε την πλατεία που ήταν μες το πράσινο όπου μαζευόμασταν όλα τα παιδάκια από το πρωί και φεύγαμε τα βράδια. Μας φώναζαν οι μανάδες μας από τα μπαλκόνια…
Και τώρα που μένεις;
Μένω μισή-μισή… Μισές μέρες με τις αδελφές μου στον Χολαργό και τις άλλες μισές με τον φίλο μου στη Νέα Φιλοθέη.
Και ποια περιοχή προτιμάς;
Η Νέα Φιλοθέη μου αρέσει γιατί είναι πιο κοντά στο Κέντρο, αλλά με τον Χολαργό είμαι συναισθηματικά δεμένη.Τον αγαπώ.
Τι σε εκνευρίζει στην Αθήνα;
Η αγένεια!
Για πιο μέρος της Αθήνας θα ήθελες να γράψεις μουσική;
Για οποιοδήποτε μέρος έχει θάλασσα.
Έχεις μια μανία με τη θάλασσα, φαίνεται και στη μουσική σου…
Ναι αλλά δεν θα ήθελα ποτέ να μείνω κάπου στην Αθήνα που έχει θάλασσα. Μου φαίνεται πως είναι άλλη χώρα. Έτσι νιώθω. Πως ο Πειραιάς είναι άλλη χώρα και η Γλυφάδα το ίδιο και το Φάληρο… Όλα τα νότια προάστια μου μοιάζουν πως είναι μακριά από όλα, πως ήρθαν από κάπου αλλού…
Πού στην Αθήνα νιώθεις σαν στο σπίτι σου;
Μόνο στο σπίτι μου.
Η μουσική σου είναι πολύ ρομαντική. Θεωρείς ότι αυτό σχετίζεται με τα ευχάριστα παιδικά σου χρόνια;
Φαντάζομαι πως ναι. Γενικά εγώ θυμάμαι πως μια ζωή δεν θέλαμε τίποτε άλλο ούτε εγώ, ούτε οι αδελφές μου, ούτε οι γονείς παρά να είμαστε καλά και να είμαστε όλοι μαζί. Και όπου και να πηγαίναμε και στην πιο χαζή έξοδο στα Goody’s ή στη Pizza Hut για παράδειγμα, πάντα περνούσαμε υπέροχα. Και έτσι κύλησε η ζωή μου. Ήταν ωραία… ρομαντικά αν θες!
Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μουσική πιο σοβαρά;
Μουσική ξεκίνησα να παίζω στα 16 μου όταν κατάλαβα ότι αυτό είναι που με κάνει ευτυχισμένη, αλλά μέχρι τα 20 μου δεν είχα βρει τον τρόπο να βάλω σε τάξη όλες τις μουσικές μου σκέψεις. Και κάπου τότε ήρθε στη ζωή μου ο Γιάννης Κύρης …
Πολύ σημαδιακό ακούγεται αυτό…
Ήταν! Έχω μπει σε ένα ταξί γυρίζοντας από τη δουλειά- είχα και λεφτά για ταξί τότε (γέλια)- και ακούω στο ράδιο για ένα διαγωνισμό σύνθεσης που γινόταν στοmakemusic.gr. Δεν ήθελα να διαγωνιστώ στη σύνθεση, αλλά μου έκανε εντύπωση και μπήκα και εγώ σα χαζό στο forum και λέω «θα θελα να μάθω να γράφω μουσική με υπολογιστή θα μπορούσε κάποιος να με βοηθήσει;» Είχα βάλει και μια φωτογραφία με μαγιώ-πλάκα κάνω… και αρχίζουν να μου απαντάνε διάφοροι και μέσα σε αυτούς ήταν και ο Γιάννης Κύρης που ήταν ένας από αυτούς που είχαν το site και επικοινωνούσαμε για καιρό μέσω μηνυμάτων και με βοήθησε τρομακτικά πολύ. Είναι ένας από τους τρεις ανθρώπους που μου έμαθαν μουσική. Μαζί με τους δασκάλους μου τη Τζένη Θεοφανοπούλου και τον Άγγελο Βελεγράκη.
Και έμαθες να κάνεις μουσική με υπολογιστή;
Ναι! Και μετά από αυτό αισθάνθηκα ότι ανοίγει ένας καινούριος κόσμος μπροστά μου και εκεί σου λέει η Φαφούτη: «λοιπόν τώρα θα γράψω μουσική για κινηματογράφο». Αλλά πώς να το έκανα αυτό που δεν με ήξερε ούτε η μάνα μου; Άρχισα λοιπόν να στέλνω e mails με το demo μου σε όλους που σχετίζονταν με το σινεμά και τους έλεγα «γεια σας με λένε Μαριέττα Φαφούτη και θα θελα να κάνω την πρακτική μου σε ότι θέλετε» . Και ξαφνικά όλως περιέργως άρχισε και απαντούσε κόσμος.
Άρα δεν είδες πουθενά «κυκλώματα» στο ξεκίνημά σου;
Δεν ξέρω τι να σου πω; Θεωρώ ότι ήμουν πάρα πολύ τυχερή. Ίσως γιατί δεν είχα ποτέ το κόμπλεξ ότι δεν κάνει να ζητήσω δουλειά από τον οποιονδήποτε, είτε αυτός δουλεύει στον χώρο του κινηματογράφου, είτε της διαφήμισης…
Έχεις κάνει πολλές δουλειές για διαφημίσεις…
Ε όχι και πολλές!
Πολλές είναι! Μπήκα στο site σου και τις είδα! Αισθάνθηκες ποτέ ότι δεν είναι εξίσου δημιουργικό να κάνεις μουσική που προορίζεται για ένα τυποποιημένο προϊόν;
Θα στεναχωρηθώ πάρα πολύ, αν ακούσω κάποιον να λέει τη μουσική μου πουλημένη επειδή πάει σε διαφήμιση . Εγώ όλο αυτό το βλέπω σαν ένα παιχνίδι. Σαν μια άσκηση που μπορεί να με βάλει να κάνω η δασκάλα μου στη μουσική. Είναι πρόκληση να δημιουργήσω κάτι που μέσα σε 30 δευτερόλεπτα θα πει όλα αυτά που πρέπει να πει και θα είναι και ωραίο κιόλας. Εξάλλου ότι γράφω, το γράφω με τη ψυχή μου, δεν το ξεχωρίζω…
Ποιο μέσο σε έχει βοηθήσει περισσότερο στο να μάθει ο κόσμος τη μουσική σου;
Το Facebook. Μακράν! Με τα share με έμαθε ο κόσμος.
Θεωρείς ότι όλο αυτό που σου έτυχε είναι καθαρά… «διαδικτυακό»;
Είναι όλο τυχερό! Έτυχε και με βρήκε στο myspace ο παραγωγός μου ο Νίκος ο Αγγλούπας (aka Ottomo) και μου πρότεινε να ηχογραφήσουμε κάποια κομμάτια. Ύστερα έτυχε και με βρήκαν πάλι μέσα από το myspace οι άνθρωποι της εταιρείας μου της Inner Ear και μου πρότειναν να βγάλουμε δίσκο. Επίσης δεν σου δίνεται συχνά η ευκαιρία να κάνεις κάτι τέτοιο με τόση ελευθερία όπου δεν παρεμβαίνει κανείς από την παραγωγή.
Ποιό είναι το καλύτερο σχόλιο που έχεις ακούσει για τη μουσική σου;
Μια κοπέλα μου είχε γράψει «Με κάνεις να ονειρεύομαι ξανά, ενώ περπατάω στην Τρικούπη και περνάω την Πανεπιστημίου, 1 το μεσημέρι», και κάποιος άλλος μου είχε γράψει «η μουσική σου είναι σαν ζεστό ψωμάκι που βγαίνει από τον φούρνο». Είχα κατασυγκινηθεί…
Και το χειρότερο;
Ένας τύπος στο Internet έγραφε κάτι προσβλητικά πράγματα για όλους όσους τραγουδούν αγγλόφωνο στίχο. Κάτι άλλο δεν θυμάμαι, μόνο που συχνά μου κάνουν πλάκα για το όνομά μου. Όταν πρωτοβγήκαν τα τραγούδια μου, ένας φίλος στο Facebook έγραψε «Μαριέττα Φαφούτη μουσική εκτός συνόρων» και κάποιος είχε γράψει «Ε βέβαια εκτός συνόρων, γιατί στην Ελλάδα με τέτοιο επίθετο που να κάνει καριέρα εδώ». Και έκανα like εννοείται.
Το επίθετό σου στάθηκε ποτέ εμπόδιο στην καριέρα σου;
Όχι μωρέ. Αλλά μου είχε τύχει να συνεργαστώ με μία παραγωγό παλαιότερα η οποία επέμενε ότι έπρεπε να αλλάξω το επίθετο μου και να το κάνω Marietta Fouti ή Fati. Το κατάλαβες; Να φωνάζεις Μαριέττα… Φά’ τη!
Εσύ αν αποφάσιζες να αλλάξεις το όνομά σου πως θα το έκανες;
Κατερίνα Φαφούτη! Ή Μαριέττα Καραφαφούτη!
Και για την σύγκριση σου με τη Monika που παίζει πολύ στο Διαδίκτυο;
Υπάρχουν κάποιοι που νομίζουν ότι θα πρέπει να είναι ή Μαριέττα ή Μόνικα, κάτι σαν Βίσση- Βανδή (γέλια) , αλλά είναι πολύ αστείο και χαζό όλο αυτό. Με την Μόνικα, αλληλοεκτιμιόμαστε και αυτό είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα νομίζω.
Ο αγγλόφωνος στίχος πως προέκυψε;
Από τη στιγμή που είμαι μουσικός, η μουσική είναι αυτή που θα καθοδηγήσει το στίχο και όχι το αντίθετο. Οι σύντομες ολιγοσύλλαβες αγγλικές λέξεις βολεύουν στον τονισμό των μελωδιών της μουσικής μου. Αν πήγαινα να βάλω ελληνικό στίχο σε όσα γράφω θα έβγαινε κάτι σκληρό. Η ελληνική γλώσσα είναι καταπληκτική, αλλά πολύ δύσκολη να χρησιμοποιηθεί στη μουσική που θέλω να φτιάχνω για τον εαυτό μου. Αν γράφω για ταινίες ή για θεατρικά ή για οτιδήποτε άλλο θα ήταν μεγάλη η χαρά μου να το κάνω, αλλά για έναν προσωπικό μου δίσκο δεν είναι η προτεραιότητά μου. Επίσης δεν είμαι σίγουρη ότι μπορώ να γράψω ελληνικό στίχο, δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ.
Ο αγγλόφωνος στίχος σημαίνει και όνειρα για καριέρα στο εξωτερικό;
Είναι αστείο νομίζω να κάνω σκέψεις για το εξωτερικό. Στην Ελλάδα έτυχε να βγάλω ένα δίσκο πριν από τέσσερις μήνες. Είμαι πολύ στην αρχή ακόμα. Αν μπορούσα να κάνω κάποια «μουσική σκέψη» αυτή τη στιγμή για το εξωτερικό θα είχε να κάνει μόνο με τη μουσική για κινηματογράφο και το θέατρο. Εδώ δεν μπορώ να ανέβω καν στη σκηνή χωρίς να τρέμω και να είμαι σε κατάσταση πανικού. Αν δεν είχα συναντήσει τους ανθρώπους που αποτελούν την μπάντα μου δεν ξέρω αν θα είχα καταφέρει να βγω ποτέ στη σκηνή. Είναι όλοι ένας και ένας και δεν έχω λόγια να περιγράψω πόσο τυχερή νιώθω που εμφανίστηκαν στη ζωή μου.
Δηλαδή θες να μου πεις πως έχεις stage fright;
Πλάκα μου κάνεις; Εδώ στις τρεις πρώτες συναυλίες λίγο πριν βγω με έπιασε κρίση πανικού και έκλαιγα στις τουαλέτες. Εγώ δεν το περίμενα ποτέ να γίνει όλο αυτό και να χρειαστεί να βγω να τραγουδήσω σε κοινό. Πριν από κάποια χρόνια αν με ρώταγες αν ήθελα να γίνω τραγουδίστρια θα έβαζα τα γέλια. Θα μου φαινόταν σαν να μου λες «πήγαινε γίνε υδραυλικός!» Με τι προσόντα; Θα σου απαντούσα.
Όταν γράφεις μουσική πως νιώθεις;
Είναι καταπληκτικό. Νιώθεις σα να είσαι ερωτευμένη
Ερωτευμένη με τι;
Με τον εαυτό μου (γέλια). Όχι απλά εκείνη την ώρα απορείς που έβγαλες κάτι τέτοιο από μέσα σου, νιώθεις ότι το δημιούργησε κάποιος άλλος.
Το ότι δουλεύεις στα media σε έχει βοηθήσει στην δουλειά σου;
Στον τομέα της διαφήμισης έγινε μία πολύ όμορφη συνεργασία, που οφείλεται στην απέραντη εμπιστοσύνη που μου έδειξε ο αγαπημένος μου φίλος και αφεντικό μου, ο Νάσος Νικολόπουλος – θα με σκοτώσει που τον ανέφερα… Επίσης θα με σκοτώσει που τον είπα «αφεντικό μου».
Από την άλλη είσαι αυτό που λέμε άνθρωπος των media και κάποιος τρίτος φαντάζεται μια μόνιμη διαπλοκή…
Δεν ξέρω πως παίζεται το παιχνίδι. Εγώ ξέρω να γράφω κείμενα και να βγάζω μουσικά concepts, απλά πράγματα! Δεν μου έχει κλείσει κανείς τις πόρτες, ούτε είδα τίποτα περίεργα παιχνίδια, αλλά μπορεί να φταίει ότι είμαι λίγο χαζή! Αφελής.
Από τις δουλειές σου ποιά αγαπάς πιο πολύ;
Τον Παραμυθά! Η συνεργασία με τον Κωνσταντίνο και τον Νίκο Πιλάβιο. Από τις πιο αβίαστες μουσικές που έχω γράψει ποτέ!
Δεν σε τρόμαξε το να γράψεις μουσική για παιδιά;
Όχι. Εμένα μου αρέσει να γράφω απλές, ξεκάθαρες μουσικές που να μπορείς να τραγουδήσεις, να είναι μέσα στην καρδιά και το μυαλό σου και αυτό για ένα πιτσιρίκι είναι ότι καλύτερο.
Ποιος είναι ο πιο κουλός φαν σου; Κάποιος που δεν το πίστευες ποτέ ότι θα γίνει φαν σου…
Ο μπαμπάς μου. Ο μπαμπάς μου να φανταστείς έχει για αγαπημένο τραγουδιστή τον Λυδάκη. Και απόρησα πολύ που ακούει όλη μέρα το CD μου! Και πίστεψέ με δεν το κάνει επειδή είμαι κόρη του. Για τον μπαμπά μου πιο σημαντικό είναι να του πει κάποιος ότι έκανα μια καλή πράξη παρά ότι έβγαλα δίσκο.
Ο σύντροφός σου έχει σχολιάσει ποτέ τη μουσική σου;
Είναι αυστηρός ή αλήθεια είναι. Και μεταξύ μας δεν είναι και του γούστου του οι μουσικές μου. Αλλά αυτό είναι καλό γιατί με κρατάει και σε μια ισορροπία. Όχι πως θα την ψώνιζα ποτέ στη ζωή μου. Ποτέ όμως. Αλλά να, ξέρω ότι όταν θα πει πως κάτι είναι καλό τότε αυτό θα σημαίνει πως είναι πραγματικά πολύ ωραίο.
Επόμενα πλάνα;
Τώρα ετοιμάζω το soundtrack για τον Παραμυθά, και τελείωσα το soundtrack για την καινούρια ταινία του Κωνσταντίνου Πιλάβιου «Fatherly Love» καθώς και τη μουσική για ένα θεατρικό τους «Θανάσιμους Έρωτες», της Μίρκας Δερμετζάκη .
Επίσης…
- Στο site http://www.mariettafafouti.com/ θα βρείτε όλες τις μουσικές και τα νέα της Μαριέττας
- Η μπάντα της αποτελείται από τους: Ευαγγελία Ξυνοπούλου (Φωνητικά-Κρουστά), Εύη Κουρτίδου (Ακουστική κιθάρα-Φωνητικά), Κωστή Καριτζή (Βιολί-Τρομπόνι), Θοδωρή Ζευκιλή (Μπάσσο-Φωνητικά), Κώστα Χαλιώτη (Τύμπανα), Λευτέρη Ξάνθη (Ήχος) και Κλαίρη Φαφούτη (Video projections)
- Στις 7 Απριλίου η Μαριέττα θα εμφανιστεί παρέα με την μπάντα της στο Kookoo, ενώ το live θα ανοίξουν οι B-Sides.
- Μπορείτε να ακούσετε το πρώτο τραγούδι που έγραψε η Μαριέτταεδώ. Η ίδια δήλωσε για αυτό: «Ντρεπόμουν τόσο πολύ για τη φωνή μου που για μήνες δεν το είχα βάλει σε κανέναν να το ακούσει!»
- Photos by Antonis. (antonisphotography.com) & by Klairi Fafouti
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου