Σήμερα, οι φωτογραφίες των καθημερινών ανθρώπων που ανεβαίνουν καθημερινά στο TheSartorialist, το έχουν καταστήσει ένα βασικότατο εγχειρίδιο για τη βιομηχανία μόδας, αλλά και για τα 3.000.000 απλών επισκεπτών που το παρακολουθούν μηνιαίως. Διόλου άσχημα, στην πραγματικότητα, για έναν ερασιτέχνη φωτογράφο από την Ιντιάνα των ΗΠΑ που είχε αναγκαστεί λίγο καιρό πριν να γίνει μπαμπάς πλήρους απασχόλησης.
Όλα ξεκίνησαν με μία καταστροφή… Μετά την πτώση των Δίδυμων Πύργων το 2001 και την επακόλουθη οικονομική κρίση, ο Scott Schuman αναγκάστηκε να κλείσει την επιχείρησή του και να ασχοληθεί αποκλειστικά με την ανατροφή των παιδιών του, ενώ η σύζυγός του στήριζε οικονομικά την οικογένεια. Έως τότε ο κύριος Schuman είχε εργαστεί για μια δεκαπενταετία στο χώρο της μόδας ως υπεύθυνος πωλήσεων και marketing για μεγάλους οίκους (μεταξύ άλλων, για τον Valentino και τον Jean Paul Gaultier) ενώ προς το τέλος της καριέρας του είχε ανοίξει το δικό του showroom όπου ασχολούνταν με την επιβολή και προώθηση πρωτοεμφανιζόμενων σχεδιαστών. Η απόσυρσή του από την καθημερινό επαγγελματικό στίβο και η ενασχόλησή του με τα οικιακά καθήκοντα, του έδωσαν τον χρόνο για να καταπιαστεί απερίσπαστος με το άλλο μεγάλο πάθος του, πέραν της μόδας, τη φωτογραφία. Όπως ο ίδιος χαρακτηριστικά λέει «δεν θέλησα ποτέ να γίνω φωτογράφος μόδας, παρότι ήξερα πως με κάποιον τρόπο οι δυο μεγάλες μου αγάπες στο τέλος θα παντρεύονταν. Ωστόσο, δεν φανταζόμουν ότι αυτό θα συνέβαινε με τη μορφή ενός blog.”
Το 2005, λοιπόν, εγκαινίασε το φωτογραφικό blog του υπό τον τίτλο TheSartorialist (ελληνιστί «αυτός που ενδιαφέρεται για την τέχνη της ραπτικής»). Η σύλληψη της ιδέα καθώς κι η εκτέλεσή της ήταν απλούστατες. Ο ScottSchuman κυκλοφορούσε στους δρόμους της Νέας Υόρκης με την κάμερα του ανά χείρας και φωτογράφιζε καθημερινούς ανθρώπους με ένα ιδιαίτερα προσωπικό ενδυματολογικό στιλ, αφού πρώτα τους ζητούσε την σχετική άδεια. Στη συνέχεια ανέβαζε αυτές τις φωτογραφίες στο blog του συνοδεία προσωπικών σχολίων περί μόδας και ύφους (π.χ. πώς ένας συγκεκριμένος συνδυασμός ρούχων και αξεσουάρ ενδυνάμωνε την εικόνα ενός εργαζόμενου άντρα ή τι κρυβόταν πίσω από τη θελκτική εικόνα μιας μεσόκοπης γυναίκας). Πολύ σύντομα, αυτή η περιήγησή του στους δρόμους της Νέας Υόρκης για το κυνήγι ενός ωραίου πορτραίτου κατέληξε να τον οδηγήσει και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες της μόδας, όπως το Παρίσι, το Μιλάνο, το Λονδίνο.
Πάντως, η σύλληψη μιας τέτοιας ιδέας δεν ήταν καν πρωτότυπη. Ήδη από τη δεκαετία του ’80 και του ’90, μεγάλα lifestyle περιοδικά, όπως το GQ και το I-D, φιλοξενούσαν στις σελίδες τους φωτογραφίες από στιλάτους άσημους ανθρώπους, συνήθως clubbers σε χορευτικά πάρτι ή νέα παιδιά στους δρόμους. Κι όμως οι φωτογραφικές απεικονίσεις αληθινά ωραίων ρούχων πάνω σε ιδεατά ωραία σώματα παρέμεναν αποκλειστική δουλειά των επαγγελματιών μοντέλων της βιομηχανίας της μόδας.
Η εποχή φάνταζε ως η πλέον κατάλληλη για ό,τι ο Scott Schuman σκόπευε να κάνει. Ύστερα από ολόκληρες δεκαετίες συστηματικής προώθησης style icons(η περιβόητη βιομηχανία των διασημοτήτων και των top models), ο χώρος της μόδας είχε αρχίσει πλέον να στρέφεται στον ρεαλισμό και την καθημερινότητα. Εν μέσω της ραγδαίας οικονομικής ύφεσης, τα ρούχα άρχισαν να γίνονται μια πολύ ακριβή υπόθεση και η ανάγκη για δημιουργικότητα και εφευρετικότητα στο ντύσιμο ήταν επιτακτικότερη από ποτέ. Σε αυτές τις συνθήκες, η εξονυχιστική παρατήρηση του διπλανού μας φαινόταν να είναι η πιο ιδανική πηγή έμπνευσης. Σε αντίθεση με όσα είχαμε συνηθίσει έως τότε, τα πορτραίτα του The Sartorialist απεικόνιζαν αληθινούς ανθρώπους κάθε ηλικίας και οικονομικής κατάστασης με ενδυματολογικό ύφος που δεν είχε προετοιμαστεί από στυλίστες και που βασίζονταν σε φτηνότερες λύσεις. Ό,τι βλέπαμε ήταν πλέον πραγματικό - αυτοί οι άνθρωποι όντως κυκλοφορούσαν έτσι το πρωί στο δρόμο πηγαίνοντας στις δουλειές τους! Και η αλήθεια είναι πως κανείς δεν βαριέται ποτέ να χαζεύει κομψούς κι ωραίους ανθρώπους.
Η επιτυχία του blog αποδείχθηκε τεράστια. Μόλις έξι μήνες μετά την ίδρυσή του, o Scott Schuman άρχισε να εργάζεται επαγγελματικά ως φωτογράφος μόδας σε έγκυρα περιοδικά μόδας (απέχτησε τη δική του στήλη στο GQ, ενώ δίνει φωτογραφίες στις περισσότερες εκδόσεις του Vogue). Το 2007, το περιοδικό Time τον έχρισε ως ένα από τα 100 πιο επιφανή άτομα στον χώρο της μόδας. Κι ύστερα ακολούθησε η έκδοση του βιβλίου του από τον οίκο Penguin και συμβόλαια με τους οίκους Donna Karan και τον Burberry. Ταυτόχρονα, το πρότυπο του The Sartorialist αντιγράφηκε κατά κόρον και πολλά παρόμοια street fashion blogs εμφανίστηκαν στο Internet, με πιο επιτυχημένα το λονδρέζικο Facehunter, το γαλλόφωνο blog της Garance Doré, το Hel Looks στο Ελσίνκι. Ο ίδιος ο Scott Schuman είχε γίνει πλέον διάσημος.
H ιστορία όμως έγινε ακόμη πιο ενδιαφέρουσα το 2009 όταν «έσκασε» η είδηση της σχέσης του με την Κορσικανή συνάδελφό του fashion blogger και εικονογράφο Garance Doré που έμενε μόνιμα στο Παρίσι. Η δεσποινίς Doréαποτελούσε ήδη το ευρωπαϊκό ανάλογο του The Sartorialist σε όρους δημοτικότητας και επισκεψιμότητας του blog της. H εφημερίδα Guardian τους χαρακτήρισε ως «το καλύτερο πράγμα που συνέβηκε στο στυλ…», ενώ παντού αναφέρονταν ως το νέο power couple της μόδας.
Το έναυσμα δόθηκε ύστερα από μια κοινή τους εμφάνιση στο Τορόντο σε μια εκδήλωση για fashion bloggers όπου ήταν και οι δύο τιμώμενα πρόσωπα. Στο πάρτι που προηγήθηκε, ο Schuman ήπιε λίγο παραπάνω απ’ το κανονικό και κατόπιν εκφώνησε έναν μεθυσμένο λόγο που χαρακτηρίστηκε από τους παρόντες ως « ένα ακαταλαβίστικο παραλήρημα». Επιπλέον έδωσε μια ανενδοίαστα μεθυσμένη συνέντευξη σε Καναδή δημοσιογράφο, όπου μίλησε ανοιχτά για την σχέση του με την Garance Doré. Ο Scott Schuman ανέφερε χαρακτηριστικά «είμαι πολύ καλός στο κρεβάτι… κι η Garance είναι πολύ ευτυχισμένη. Μόνο που οι γείτονες στο ξενοδοχείο φαίνεται να ενοχλούνται. Α ναι, μπορείς να το γράψεις αυτό. Δεν έχω κανένα πρόβλημα».
Μπορεί ο ίδιος όντως να μην είχε κανένα πρόβλημα, αλλά η σύζυγός τουChrista Schuman ήταν φανερό πως θα είχε. Στο ερώτημα για το εάν η σχέση ξεκίνησε ενόσω ήταν ακόμα παντρεμένοι, η κυρία Schuman απάντησε μέσω του διαδικτυακού forum Fashionspot: «Ήμασταν όντως παντρεμένοι όταν ξεκίνησε η σχέση τους. Απ’ τη στιγμή που το έμαθα, βάλαμε μπροστά τις διαδικασίες έκδοσης διαζυγίου. Η επιτυχία τού φούσκωσε τα μυαλά και το μόνο που θέλει είναι κάποιον να τον αποθεώνει. Προφανώς θεωρεί αυτήν και τον εαυτό του πολύ πιο σημαντικούς απ’ ότι τις κόρες και την οικογένεια του. Το μόνο που επιθυμεί είναι η δόξα. Οι άντρες –και ιδίως αυτός- είναι απαίσιοι.»
Σύμφωνα με τα τελευταία νέα, η Garance Doré μετακόμισε από το Παρίσι στη Νέα Υόρκη, όπου πλέον ζουν κι εργάζονται μαζί, καλύπτοντας συμπληρωματικά την ίδια γκάμα φωτογραφικών κι ενδυματολογικών θεμάτων. Στο εύλογο ερώτημα για το κατά πόσον τα blogs τους συνταυτίζονται, η απάντηση μοιάζει παραδόξως αρνητική, αφού μ’ ένα μαγικό τρόπο το στιλ τους εξακολουθεί να διαφέρει αισθητικά κι ο καθένας τους επιλέγει να επικεντρώνεται σε διαφορετικές λεπτομέρειες. Είναι μάλλον εξαιρετικά κρίσιμη η διατήρηση ενός εντελώς ιδιαίτερου personal branding προκειμένου να εξασφαλιστεί κι η οικονομική βιωσιμότητα αυτών των καλλιτεχνικά επιτυχημένων blogs.
www.thesartorialist.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου