του Αντώνη Φουρλή
Το Μουσείο της Ακρόπολης είναι μία όαση στην έρημο των τελευταίων καταθλιπτικών ετών που ζούμε στην Ελλάδα. Ένας από τους ελάχιστους λόγους να αισθανόμαστε ότι υπάρχουν πράγματα που βελτιώνονται και ότι η Αθήνα είναι παραμένει μία πόλη που αξίζει τον θαυμασμό και την προσοχή του πολιτισμένου κόσμου. Ως εδώ, όλα ωραία...
Και γι αυτό ακριβώς, με σοκάρισε η ιστορία που μου διηγήθηκε χθες η διευθύντρια του σχολείου των παιδιών μου: οι δάσκαλοι αποφάσισαν να πάνε τους μαθητές μίας από τις “μεγάλες” τάξεις του Δημοτικού στο Μουσείο της Ακρόπολης, ώστε να προσελκύσουν το ενδιαφέρον τους για το μάθημα της Ιστορίας, μέσα από την ξενάγηση στον συγκεκριμένο “χωρο – χρόνο”. Το Μουσείο δηλώνει ότι με χαρά υποδέχεται οργανωμένες επισκέψεις σχολείων, ενώ επιπλέον – και πολύ σωστά – διαθέτει ειδικευμένους ξεναγούς για τα σχολεία, προκειμένου να λάβουν ολοκληρωμένες γνώσεις τα παιδιά (μοιρασμένα σε γκρουπ των 25, ώστε να απολαμβάνουν μία ποιοτική ξενάγηση).
Πώς εξηγείται και με ποια λογική επιβλήθηκε, λοιπόν, ο “κανονισμός” που προβλέπει ότι δεν επιτρέπεται σε κανένα σχολείο της χώρας να φέρει – ετησίως – περισσότερους από 150 μαθητές; Η Διευθύντρια του συγκεκριμένου σχολείου μου εξήγησε ότι αυτό αποτελεί πραγματικό πρόβλημα, καθώς υπάρχουν σχολεία όπου οι τάξεις αποτελούνται από πολλά τμήματα. Οι μαθητές διδάσκονται όλοι μαζί, στο ίδιο σχολικό έτος, το ίδιο μάθημα. Είναι παράλογο να μην τους δίνεται η ευκαιρία να πάνε όλοι την ίδια χρονιά στο Μουσείο της Ακρόπολης, στο πλαίσιο μίας οργανωμένης σχολικής επίσκεψης. Το Μουσείο αρνείται να διευκολύνει τις τάξεις σχολείων που αποτελούνται από 170 ή 180 μαθητές, δηλώνοντας με ανεξήγητη ακαμψία ότι “ο κανονισμός δεν το προβλέπει”. Με άλλα λόγια, υποχρεώνει το σχολείο να “κόψει” ορισμένους από τους μαθητές του και να τους στείλει στο Μουσείο...του χρόνου! Μου φάνηκε πραγματικά “απίθανος” αυτός ο κανονισμός και ανέτρεξα στην ιστοσελίδα του Μουσείου, ώστε να δω με τα μάτια μου αν αναφέρεται κάτι σχετικό. Και εξεπλάγην, όταν το διάβασα αναλυτικά, ως επίσημη πολιτική του Μουσείου .
Με βαθύ σεβασμό και ειλικρινή θαυμασμό προς το πρόσωπο του Προέδρου του Μουσείου της Ακρόπολης, καθηγητή Αρχαιολογίας Δημήτρη Παντερμαλή, θα περιμένω και θα ελπίζω να επανεξεταστεί αυτή η πολιτική. Δε μιλώ για “ανατροπή” της. Αλλά δεν είναι παράλογο να δυσκολεύει μία σχολική επίσκεψη, μόνο και μόνο επειδή έτυχε να είναι παραπάνω από 150 οι μαθητές μίας τάξης – και ενώ γνωρίζουμε ότι αυτό είναι αναπόφευκτο σε πολλές περιπτώσεις, λόγω του μεγέθους των σχολείων μας ;
ΥΓ: Το ερώτημα στον τίτλο είναι ρητορικό, γιατί δε μπορώ παρά να θεωρήσω δεδομένο, ότι και ο αρμόδιος υπουργός Παύλος Γερουλάνος – και ο καθηγητής Δημήτρης Παντερμαλής ονειρεύονται ακριβώς να γεμίζει το Μουσείο της Ακρόπολης κάθε μέρα από παιδιά, που μαθαίνουν να αγαπούν την Ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου