Yπάρχουν πολλοί λόγοι για να αντιπαθεί κανείς την Ουέφα, τη Φίφα και τα οφίτσια τους. Ακόμη όμως κι αν ξεκινούσε χτες η ενασχόλησή μου με το ποδόσφαιρο και δεν είχα προλάβει να ενημερωθώ για τις ίντριγκες, τα μαγειρέματα και τα λογής λογής σκαρφίσματα εν είδει αλλαγών των κανονισμών, που επιβάλλουν κάθε τόσο οι μπλατεροπαράγοντες, θα μου αρκούσε ένας και μόνο λόγος για να φλαγκάρω και να αποτάσσομαι φορέβα την παρέα του Πλατινί (και του Μπλάτερ):
Sports 728X90
το γεγονός πως μια ολόκληρη γενιά -η γενιά που χρησιμοποιεί ως μέσο ενημέρωσης και ιστορικής τεκμηρίωσης το διαδίκτυο- αλλά και οι γενιές που ακολουθούν, δεν έχουν άμεση πρόσβαση στην ιστορική (οπτικοακουστική) καταγραφή του ποδοσφαίρου -όπως αυτή εντυπώνεται σε κάθε αγωνιστική κάθε μεγάλης διοργάνωσης στα γήπεδα του κόσμου και αποτυπώνεται στα γκολ, στα χαηλάητς, στις ντρίμπλες, ακόμα και στις μανούρες και τα ξυλίκια- κι αυτό επειδή η Ουέφα έχει απαγορεύσει την ανάρτηση σχετικών βίντεο στο δίκτυο, τουλάχιστον για τους αγώνες που εμπίπτουν της δικαιοδοσίας της από πλευράς πνευματικών δικαιωμάτων (Τσαμπιοσλή, Γιούρο, Μουντιάλ κλπ.), και κυνηγάει ωσάν να ήταν μάγισσες τις διάφορες διαδικτυακές πλατφόρμες. Τα παιδιά που θα γεννηθούν θα μεγαλώσουν σε μιαν άλλη πραγματικότητα, που ίσως εμείς δεν θα μάθουμε ποτέ.Κι αυτά όμως τα έρμα ίσως να μην μάθουν ποτέ, την ιστορία (ή τα μικρά της ιστορίας) του τοπιού, παρά μόνο αν κάνουν register (και μετά login) στον ιστότοπο της Ουέφα (ή της Φίφα) και πάρουν εκεί μάτι όσα, με comme-il-faut ψηφιακή ποιότητα, επιτρέπουν οι admins να προβάλλονται. Αντίθετα και παράλληλα, τα νέα παιδιά έχουν πλέον όλα τα εχέγγυα για να γίνουν εξπέρ στο ποδόσφαιρο του πληκτρολογίου, αφού η Ουέφα (ή Φίφα) όσο εχθρεύεται τις πλατφόρμες βίντεο, τόσο (και άλλο τόσο) συνάπτει εμπορικές συμφωνίες με την Konami και τα λοιπά μεγαθήρια του ηλεκτρονικού αθλητισμού, γαλουχώντας τους νέους μύστες σε έναν εικονικό κόσμο του ποδοσφαίρου και αφήνοντας πίσω τον κόσμο των εικόνων.

Και ο πραγματικός Μέσι; Για να τον δεις, πρέπει να ψάξεις όλους τους ύποπτους ρώσικους κόμβους, με πιθανότητα να γίνουν τα μάτια σου κουμπότρυπες μπροστά στο πισί, αλλά και τον κίνδυνο να γεμίσει το πισί σου μολύνσεις (που είναι, εδώ που τα λέμε, ο κύριος λόγος που χαρακτήρισα τους κόμβους αυτούς ως ύποπτους). Κι αυτό γιατί μπορεί εκεί να μην είναι η Ουέφα που κυνηγάει, αλλά η ισπανική Nova που χάνει έσοδα, ενώ έχει χρυσοπληρώσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα της ομάδας. Δες λοιπόν πως μια ομάδα πλέον δεν έχει μόνο δικαίωμα για εκτέλεση φάουλ, δεν έχει μόνο δικαίωμα στη νίκη, δεν έχει μόνο δικαίωμα στο όνειρο, αλλά έχει δικαίωμα και στην τηλεόραση. Κάνε εδώ ένα μπρέηκ και πάρε μάτι το από Μέσι τέταρτο γκολ της Μπάρτσα στην άλλη-μια-κλισέ-5άρα κόντρα στη Σοσιεδάδ εχτές, για να καταλάβεις για τι ακριβώς μιλάμε:


Επειδή όλα αυτά τώρα που γράφω, ουσιαστικά είναι μέρος μιας μεγάλης θεωρίας (μου) που έχω ονομάσει η μαγεία της ελλειπτικότητας -την εισαγωγή της οποίας είχα κάνει εδώ πέρα, τις μέρες του Μουντιάλ- ολοκληρωμένη στο μυαλό μου, αλλά ημιτελής ως ιστορική καταγραφή, αφού δεν βλέπω ποτέ να βρίσκω το χρόνο και το κουράγιο να την ολοκληρώσω, γι'αυτό σταματάω εδώ ώστε να έχω κίνητρο να επανέλθω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου